Ang Baroque nga eskultura mao ang eskultura nga nalangkit sa Baroque nga estilo sa panahon tali sa sayong bahin sa ika-17 ug tunga-tunga sa ika-18 nga siglo. Sa Baroque sculpture, ang mga grupo sa mga numero nagbaton og bag-ong importansya, ug adunay usa ka dinamikong paglihok ug kusog sa mga porma sa tawo-sila naglibot sa usa ka walay sulod nga sentro nga vortex, o nakaabot sa gawas ngadto sa naglibot nga luna. Ang baroque nga eskultura kasagaran adunay daghang mga sulundon nga mga anggulo sa pagtan-aw, ug nagpakita sa usa ka kinatibuk-ang pagpadayon sa Renaissance nga pagbalhin gikan sa kahupayan ngadto sa eskultura nga gihimo sa lingin, ug gidesinyo nga ibutang sa tunga sa usa ka dako nga wanang-mga detalyado nga tuburan sama sa Gian Lorenzo Bernini's Fontana dei Quattro Fiumi (Roma, 1651), o kadtong anaa sa Tanaman sa Versailles maoy usa ka Baroque nga espesyalidad. Ang estilo sa Baroque hingpit nga haum sa eskultura, uban ni Bernini ang nagdominar nga numero sa edad sa mga buhat sama sa The Ecstasy of St Theresa (1647–1652).[1] Daghang Baroque nga eskultura ang nagdugang og mga extra-sculptural nga mga elemento, pananglitan, natago nga suga, o mga fountain sa tubig, o gisagol nga eskultura ug arkitektura aron makahimo og usa ka makapausab nga kasinatian alang sa tumatan-aw. Gitan-aw sa mga artista ang ilang kaugalingon sama sa klasikal nga tradisyon, apan nakadayeg sa Hellenistic ug sa ulahi nga Romano nga eskultura, imbes sa mas "Klasikal" nga mga panahon sama sa makita karon.[2]

Ang baroque sculpture misunod sa Renaissance ug Mannerist sculpture ug gipulihan sa Rococo ug Neoclassical Sculpture. Ang Roma mao ang pinakaunang sentro diin naporma ang estilo. Ang estilo mikaylap sa ubang bahin sa Uropa, ug ilabina ang France naghatag ug bag-ong direksyon sa ulahing bahin sa ika-17 nga siglo. Sa ngadtongadto mikaylap kini lapas sa Uropa ngadto sa kolonyal nga mga kabtangan sa mga gahom sa Uropa, ilabina sa Latin America ug Pilipinas.

Ang Protestante nga Repormasyon nakapahunong sa halos bug-os nga pag-undang sa relihiyosong eskultura sa dakong bahin sa Amihanang Uropa, ug bisan tuod ang sekular nga eskultura, ilabina alang sa mga hulagway nga mga bust ug mga monumento sa lubnganan, nagpadayon, ang Dutch Golden Age walay mahinungdanong bahin sa eskultura gawas sa paggama ug bulawan.[3] Sa bahin sa direktang reaksyon, ang eskultura kay prominente sa Katolisismo sama sa ulahing bahin sa Middle Ages. Nakita sa Katoliko nga Habagatang Netherlands ang pag-uswag sa Baroque sculpture sugod sa ikaduha nga katunga sa ika-17 nga siglo nga adunay daghang mga lokal nga workshop nga naghimo sa usa ka halapad nga baroque sculpture lakip ang mga muwebles sa simbahan, mga monumento sa lubong ug gagmay nga mga eskultura nga gihimo sa garing ug durable nga mga kahoy sama sa boxwood. . Ang mga Flemish sculptor adunay dakong papel sa pagpakaylap sa Baroque idiom sa gawas sa nasud lakip sa Dutch Republic, Italy, England, Sweden ug France.[4]

Sa ika-18 nga siglo daghang eskultura ang nagpadayon sa Baroque nga mga linya—ang Trevi Fountain nahuman lamang niadtong 1762. Ang Rococo nga estilo mas haum sa gagmay nga mga obra.[5]

Mga sulod
1 Mga Sinugdanan ug Kinaiya
2 Bernini ug Roman Baroque nga eskultura
2.1 Maderno, Mochi, ug uban pang mga Italian Baroque sculptor
3 Pransiya
4 Ang Habagatan nga Netherlands
5 Ang Dutch Republic
6 Inglaterra
7 Germany ug ang Habsburg Empire
8 Espanya
9 Latin America
10 Mga Nota
11 Bibliograpiya